Pokaż główną treść

Tytoń a cukrzyca

Wsparcie naukowe: dr hab. Martin Füchtenbusch

Co papierosy mają wspólnego z cukrzycą? Należą do mniej znanych – ale wpływowych – czynników ryzyka, które mogą prowadzić do rozwoju cukrzycy typu 2. Szacuje się, że papierosy mogą odpowiadać za 25 milionów przypadków cukrzycy na całym świecie.

Fakt, że aktywni lub bierni palacze są bardziej narażeni na rozwój cukrzycy typu 2 niż pozostałe osoby, został dobrze udokumentowany w kilku dużych badaniach. Dokładnie, dlaczego tak się dzieje, nie zostało jeszcze w pełni wyjaśnione. Jednak niektóre powody są już znane.



1. Jak palenie tytoniu wpływa na poziom cukru we krwi?

Po pierwsze, nikotyna zawarta w tytoniu prawdopodobnie wpływa na poziom cukru we krwi ze względu na szereg czynników jednocześnie. Osoby palące tytoń wykazują w badaniach wyższy poziom cukru we krwi. Jeśli we krwi stale znajduje się zbyt dużo cukru, sprzyja to rozwojowi cukrzycy typu 2 w dłuższej perspektywie.

Więcej informacji na temat rozwoju cukrzycy typu 2 można znaleźć w naszym portalu Życie z cukrzycą!

Produkcja insuliny

Uwalnianie insuliny wydaje się być zmienne w przypadku palaczy. Własny hormon organizmu, insulina, jest ważny, aby zapobiec niekontrolowanemu wzrostowi poziomu cukru we krwi. Jako swego rodzaju mechanizm otwierający drzwi, zapewnia, że cukier, który dostaje się do krwi po posiłku, dociera również do komórek, które go potrzebują.

Nikotyna wydaje się spowalniać produkcję tej ważnej substancji. Dzieje się tak poprzez hamowanie pracy „fabryk insuliny” w trzustce, tzw. komórek beta.

Działanie insuliny

Jednocześnie różne substancje chemiczne zawarte w papierosach i innych produktach konsumenckich zawierających nikotynę zwiększają stany zapalne w organizmie. Insulina nie może wtedy działać tak dobrze na komórki docelowe, ponieważ komórki objęte stanem zapalnym często gorzej reagują na hormony, substancje przekaźnikowe i inne substancje w organizmie. W rezultacie potrzeba coraz więcej insuliny, aby cukier z krwi mógł zostać wchłonięty do narządów, takich jak mózg, mięśnie i wątroba.

Toksyny

Ponadto, we krwi palaczy wykryto podwyższony poziom toksycznej substancji – arsenu. Może to również przyczyniać się do podwyższenia poziomu cukru we krwi. Inną toksyną czasami znajdowaną w tytoniu jest kadm. Ten metal ciężki może prowadzić do przyrostu masy ciała i niedoboru insuliny w organizmie.

Tłuszcz w narządach

Kolejny powód, dla którego palenie tytoniu zwiększa ryzyko wystąpienia cukrzycy, jest na pierwszy rzut oka zaskakujący: tkanka tłuszczowa. Mimo że palacze są często stosunkowo szczupli, to tłuszcz, który w sobie noszą, jest często szczególnie szkodliwy. Ponieważ nie każdy tłuszcz jest taki sam: istnieje tkanka tłuszczowa, która jest raczej nieszkodliwa – jest to tzw. tkanka podskórna. Istnieje też tkanka, która otacza narządy wewnętrzne, takie jak wątroba, nerki i jelita. Jeśli wymyka się ona spod kontroli, wydziela do krwi problematyczną mieszankę przekaźników chemicznych i kwasów tłuszczowych, a tym samym zwiększa ryzyko zachorowania na cukrzycę i choroby układu krążenia.

Szczególnie niezdrowy jest tłuszcz, który odkłada się w narządach, np. w stłuszczonej wątrobie. Tłuszcz ten hamuje pracę wątroby. Wtedy wątroba nie może już prawidłowo wykonywać swoich ważnych zadań dla poziomu cukru we krwi. Z kolei palenie tytoniu może sprzyjać rozwojowi niealkoholowego stłuszczenia wątroby.


2. Jakie jest ryzyko rozwoju cukrzycy typu 2 w przypadku palenia tytoniu?

To, w jakim stopniu palenie zwiększa ryzyko cukrzycy, zależy od tego, ile papierosów wypala się dziennie i przez jaki okres czasu. Dlatego liczby w badaniach są różne. Według niektórych szacunków ryzyko to jest o 30–40% wyższe. Inni szacują, że palenie tytoniu podwaja ryzyko rozwoju cukrzycy. Oznacza to, że na każde 1000 osób niepalących, około 100 zachoruje na cukrzycę typu 2 w pewnym momencie swojego życia. Natomiast według jednych szacunków, na 1000 palaczy zachoruje 130–140, a według innych nawet 200 z nich.

Szczególnie ryzykowne: palenie w czasie ciąży

Palenie podczas ciąży, a nawet przed ciążą, zwiększa – oprócz różnych innych zagrożeń – prawdopodobieństwo rozwoju cukrzycy ciężarnych u kobiet w ciąży. U nienarodzonego dziecka wzrasta ryzyko rozwoju cukrzycy w późniejszym okresie życia. Dzieci matek cierpiących na to schorzenie podczas ciąży są często mniejsze po urodzeniu.

Czy bierne palenie również zwiększa ryzyko wystąpienia cukrzycy?

Wiele osób – zwłaszcza dzieci – nie pali tytoniu, ale jest narażonych na dym papierosowy poprzez tzw. bierne palenie. Ten dym wpływa na zdrowie. Dotyczy to szczególnie osób, które były narażone na dym papierosowy w dzieciństwie i w młodości. Dla porównania, cukrzyca typu 2 rozwija się u nich znacznie częściej niż u osób, które nie palą tytoniu ani aktywnie, ani biernie. Ryzyko rozwoju cukrzycy wzrasta wraz z liczbą palących domowników. U osób narażonych na dużo biernego palenia istnieje większe ryzyko wystąpienia cukrzycy niż u osób, które tylko od czasu do czasu przebywają w otoczeniu palaczy.


3. E-papierosy: Jak wdychane substancje wpływają na ryzyko rozwoju cukrzycy?

E-papierosy są wypełnione płynami, które ulegają odparowaniu. Powstająca para jest wdychana. Płyny, zwane także e-płynami lub e-sokami, zawierają substancje do wdychania. Może to być nikotyna, olejki eteryczne lub inne substancje. Na rynku dostępnych jest ponad 7000 różnych smaków, które tworzą te substancje. Wiele z tych płynów zawiera cukier. Po podgrzaniu w e-papierosach płyn ten może zostać przekształcony w szkodliwe substancje, takie jak rakotwórczy formaldehyd.

Jak dotąd nie przeprowadzono niemal żadnych badań naukowych nad wieloma z tych płynów. Większość dotychczasowych badań koncentrowała się na ryzyku rozwoju nowotworu i chorób układu krążenia. Ponadto nie istnieją jeszcze żadne długoterminowe badania dotyczące wpływu e-papierosów i innych waporyzatorów na ryzyko wystąpienia cukrzycy, ponieważ nie są one jeszcze wystarczająco długo dostępne na rynku. Wiadomo już jednak, że płyny zawierające nikotynę, jak i płyny bez nikotyny podwyższają poziom cukru we krwi.


4. Co robić?

Nikotyna jest jedną z najbardziej uzależniających substancji, dlatego rzucenie palenia jest trudne dla wielu osób. To pomaga uświadomić sobie, jak wiele korzyści niesie ze sobą rzucenie palenia:

  • Zwiększasz swoje własne szanse na dłuższe życie w dobrym zdrowiu i poprawę kondycji fizycznej.
  • Zmniejszasz ryzyko zachorowania na raka płuc, wystąpienia zawału serca, udaru mózgu i cukrzycy typu 2, a także pomagasz swojej skórze i zębom.
  • I wreszcie, co nie mniej ważne, masz więcej pieniędzy i czasu do dyspozycji.

Po podjęciu decyzji, niektórzy palacze z powodzeniem rzucają palenie samodzielnie, bez pomocy. Ale nikt nie musi wychodzić z nałogu sam. Istnieją liczne seminaria i programy rzucania palenia. Niemieckie Centrum Badań nad Rakiem (Deutsches Krebsforschungszentrum, DKFZ) wraz z Federalną Centralą Oświaty Zdrowotnej (Bundeszentrale für gesundheitliche Aufklärung, BZgA) oferuje Wyszukiwanie organizacji pomocy w pobliżu (Linki w języku niemieckim).

Grupy samopomocowe i portale internetowe, takie jak www.ohnerauchen.de lub www.rauchfrei-info.de (Strony w języku niemieckim) dają osobom planującym rzucić palenie tytoniu możliwość nawiązania kontaktu z osobami o podobnych planach i wymiany doświadczeń.

Jeśli potrzebujesz konkretnych wskazówek na temat tego, jak się przygotować i jak rzucić palenie, a także informacji o różnych metodach wsparcia, na portalu informacyjnym rauchfrei-info.de Federalną Centralą Oświaty Zdrowotnej (BZgA) znajdziesz szeroki zakres informacji, m.in program rzucania palenia online (Strony w języku niemieckim).

A jeśli po rzuceniu palenia przybierzesz na wadze?

Wiele osób, które rzucają palenie, najpierw przybiera na wadze.

Może to być spowodowane tym, że ryzyko wystąpienia cukrzycy po rzuceniu palenia nie zmniejsza się od razu, a nawet chwilowo wzrasta i dopiero po jakimś czasie staje się wyraźnie niższe niż wcześniej. Można tego prawdopodobnie uniknąć, jeśli masa ciała jest przynajmniej w przybliżeniu utrzymywana. W badaniach u osób, które nie przybrały na wadze po rzuceniu palenia, występowało mniejsze ryzyko zachorowania na cukrzycę.

Ryzyko zachorowania na cukrzycę po rzuceniu palenia zależy również od wcześniejszej intensywności palenia tytoniu. Osoby, które paliły intensywnie, będą nadal bardziej narażone na cukrzycę po rzuceniu palenia w porównaniu z osobami, które paliły sporadycznie.

W dłuższej perspektywie rzucenie palenia zdecydowanie obniża ryzyko wystąpienia cukrzycy. Osiągnięcie tego samego poziomu ryzyka wystąpienia cukrzycy u takich osób po rzuceniu palenia zajmuje około 5–10 lat.

Warto wiedzieć:

W badaniach określenie „Palę dużo lub bardzo dużo” definiuje się zwykle jako co najmniej 20 papierosów dziennie. Niektóre badania wykorzystują również liczbę tzw. paczkolat. Paczkolata wynikają z liczby papierosów lub paczek papierosów wypalanych dziennie oraz z lat palenia tytoniu.

Paczkolata = (paczki papierosów wypalanych dziennie LUB papierosy wypalane dziennie/20) x (lata palenia tytoniu)

„Palę dużo lub bardzo dużo” oznacza co najmniej 14 paczkolat.


5. Jak palenie tytoniu wpływa na istniejącą cukrzycę?

Szczególnie dla osób, które już chorują na cukrzycę typu 2 lub typu 1, palenie tytoniu jest głównym czynnikiem ryzyka. Nikotyna z papierosów może przyspieszyć rozwój chorób wtórnych. Dzieje się tak dlatego, że nikotyna uszkadza naczynia krwionośne i drogi nerwowe w organizmie oraz spowalnia gojenie się ran. Na przykład, stopa cukrzycowa u palacza może rozwijać się szybciej niż u osoby niepalącej tytoniu. Cukrzyca ma większy negatywny wpływ na oczy u palaczy, którzy cierpią na cukrzycę. Może to np. oznaczać, że palacze cierpiący na cukrzycę częściej tracą wzrok niż osoby niepalące cierpiące na cukrzycę. U osób cierpiących na cukrzycę układ krążenia i nerki są już mocno obciążone cukrzycą. U palaczy naczynia krwionośne w sercu i nerkach są dodatkowo uszkodzone. Może to zwiększyć ryzyko wystąpienia ataku serca lub choroby nerek (nefropatia cukrzycowa). Warto zatem poszukać pomocy i rzucić palenie – także dlatego, że pozostali członkowie rodziny są biernymi palaczami.

Źródła:

Atuegwu, N. C. et al.: e-Cigarette use is associated with a self-reported diagnosis of prediabetes in never cigarette smokers: Results from the behavioral risk factor surveillance system survey. In: Drug Alcohol Depend, 2019, 205: 107692
Bimonte, V. M. et al.: The endocrine disruptor cadmium: a new player in the pathophysiology of metabolic diseases. In: J Endocrinol Invest, 2021, 44: 1363-1377
Campagna, D. et al.: Smoking and diabetes: dangerous liasions and confusing relationships. In: Diabetol Metab Syndr, 2019, 11: 85
Choi, J. W. et al.: Smoking cessation, weight change, diabetes and hypertension in Korean adults. In: Am J Prev Med, 2021, 60: 205-212
Duncan, A. et al.: Habenular TCF7L2 links nicotine addiction to diabetes. In: Nature, 2019, 574: 372-377
El Golli, N. et al.: Comparison between electronic cigarette refill liquid and nicotine on metabolic parameters in rats. In: Life Sci, 2016, 146: 131-138
Fagan, P. et al.: Sugar and aldehyde content in flavored electronic cigarette liquids. In: Nicotine Tob Res, 2018, 20: 985-992
Hasegawa, K. et al.: Obesity and cardiovascular risk after quitting smoking: the latest evidence. In: Eur Cardiol, 2019, 14: 60-61
Kaiser, M. A. et al.: Offsetting the impact of smoking and e-cigarette vaping on the cerebrovascular system and stroke injury: Is Metformin a viable countermeasure? In: Redox Biol, 2017, 13: 353-362
Kim, M. K. et al.: Prepregnancy smoking and the risk of gestational diabetes requiring insulin therapy. In: Sci Rep, 2020, 10: 13901
Kulzer, B. et al.: S2-Leitlinie Psychosoziales und Diabetes – Langfassung (Teil 1). In: Diabetologie, 2013, 8: 198-242
Maddatu, J. et al.: Smoking and the Risk of Type 2 Diabetes. In: Transl Res, 2017, 184: 101-107
Masalin, S. et al.: Impact of smoking on gestational diabetes mellitus and offspring birthweight in primiparous women. In: Acta Obstet Gynecol Scand, 2020, 99: 1632-1639
Mukharjee, S. et al.: Chronic tobacco exposure by smoking develops insulin resistance. In: Endocr Metab Immune Disord Drug Targets, 2020, 20: 869-877
Na, J. et al.: Passive Smoking and Risk of Gestational Diabetes Mellitus among Nonsmoking Women: A Prospective Cohort Study in China. In: Int J Environ Res Public Health, 2022, 19: 4712
Oba, S. et al.: Passive smoking and type 2 diabetes among never‐smoking women: The Japan Public Health Center‐based Prospective Study. In: J Diabetes Investig, 2020, 11: 1352-1358
O’Dell, L. E. et al.: Enhanced vulnerability to tobacco use in persons with diabetes: A behavioral and neurobiological framework. In: Prog Neuropsychopharmacol Biol Psychiatry, 2016, 65: 288-296
Park, S. E. et al.: Dose-dependent effect of smoking on risk of diabetes remains after smoking cessation: a nationwide population-based cohort study in Korea. In: Diabetes Metab J, 2021, 45: 539-546
Rezayat, A. A. et al.: Association between smoking and non-alcoholic fatty liver disease: A systematic review and meta-analysis. In: SAGE Open Med, 2018, 6: 1-12
Śliwińska-Mossoń, M. et al.: The impact of smoking on the development of diabetes and its complications. In: Diab Vasc Dis Res, 2017, 14: 265-276
Tonstad, S.: Cigarette smoking, smoking cessation, and diabetes. In: Diabetes Res Clin Pract, 2009, 85: 4-13
U.S. Department of Health and Human Services: The Health Consequences of Smoking—50 Years of Progress: A Report of the Surgeon General. 2014 (Letzter Abruf: 12.12.2022)
Wang, Y. et al.: Passive Smoking and Risk of Type 2 Diabetes: A Meta-Analysis of Prospective Cohort Studies. In: PLoS One, 2013, 8: e69915
Xia, N. et al.: Review of the role of cigarette smoking in diabetic foot. In: J Diabetes Investig, 2019, 10: 202-215
Stan: 12.12.2022